
Πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε μια τέτοια κρίση;
• Ο πάσχων πέφτει ξαφνικά αναίσθητος, συχνά αφήνοντας μια κραυγή.
• Το σώμα του είναι άκαμπτο και η πλάτη του κυρτωμένη.
• Η αναπνοή μπορεί να σταματήσει. Τα χείλη μπορεί να πάρουν ένα κυανό χρώμα ενώ το πρόσωπο και ο λαιμός γίνονται κόκκινα από την υπεραιμία.
• Αρχίζουν οι σπαστικές κινήσεις. Το σαγόνι μπορεί να κρεμάσει και η αναπνοή να γίνει θορυβώδης. Σάλιο μπορεί να εμφανισθεί στο στόμα και μάλιστα ματωμένο αν ο πάσχων έχει δαγκώσει τα χείλη ή τη γλώσσα του. Μπορεί επίσης να υπάρχει απώλεια ελέγχου της κύστης και του εντέρου.
• Οι μύες χαλαρώνουν και η αναπνοή ξαναγίνεται ομαλή. Ο πάσχων ανακτά τις αισθήσεις του, συνήθως μέσα σε λίγα λεπτά. Μπορεί να αισθάνεται ζαλισμένος ή να συμπεριφέρεται παράξενα σαν ρομπότ, μη γνωρίζοντας τι κάνει.
• Η κρίσεις μπορεί να ακολουθούνται επίσης από βαθύ ύπνο.
Σε περίπτωση που βρεθούμε αντιμέτωποι με τέτοια κατάσταση δεν πρέπει να ανασηκώσουμε ή να μετακινήσουμε τον πάσχοντα που έχει πέσει κάτω, εκτός και αν βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Επίσης δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε δύναμη για να τον συγκρατήσουμε ή να βάλουμε τίποτα στο στόμα του.
• Αν δούμε τον πάσχοντα να πέφτει, προσπαθούμε να τον στηρίξουμε ή να τον συγκρατήσουμε έτσι ώστε να μην πέσει απότομα. Κάνουμε χώρο δίπλα του και ζητάμε από τους παρευρισκόμενους να απομακρυνθούν.
• Χαλαρώνουμε τα ρούχα γύρω από το λαιμό του και, αν είναι δυνατόν, προστατεύουμε το κεφάλι του.
• Όταν οι σπασμοί σταματήσουν, τοποθετούμε τον ασθενή σε πλάγια θέση και μένουμε μαζί του μέχρι να συνέλθει εντελώς.
Όπως και στην ελαφριά μορφή επιληψίας, η συμβουλή γιατρού είναι επιβεβλημένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου